سیاست جمهوری اسلامی همواره بر این بوده است که ضمن حفظ خشونت رفتاری در موضع تروریستی از کاواک استراتژی در منطقه و سیاستهای فرا منطقه ای بهره ببرد، و هر آنگاه که هوا پس بود کرنش کند تانفسی تازه کرده باشد. این سیاست همواره پدافندی در مقابل استراتژی کالباس بری آمریکاییها بوده است.
اینبار نیز با انتخاب دونالد ترامپ به نظر می رسد دوره جولاندهی خامنه ای با حمله موشکی گسترده به اسراییل تا اینجا به پایان رسیده، و قصد دارد با فدا ساختن بخش عظیمی از سرمایه ها و زیرساختهای کشور، خود را به موشمردگی بزند تا تضعیف و نابودسازی ایران را مجوزی برای بقای خود قرار دهد.
به دیگر سخن خامنه ای طبق نسخه مسکو اگر ایران را به ضعیف ترین حالت ممکن، کاهیده سازد، هم تداوم دودمانی خواهد داشت و هم ارکان کشور را مجبور به فرامانبری خواهد کرد.
امروز وظیفه ما اینست که جهت پیشگیری از چنین بدآوردی، اجازه این خیانت را به این مزدور اهریمنی ندهیم و تا پیش از بهمن ماه کارش را یکسره کنیم.
لازم به یادآوری است ضعیف نگهداشتن ایران به واسطه یک جمهوری توسری خور اسلامی، پرونده ای است که همه دشمنان آریا بوم را راضی نگه میدارد، حتی خود آخوند و سپاه را. تحریم و فقر مردم ایران به تجویز قدرت سرکوب و حفظ شکاف بین مردم و حاکمیت در ازای ماندگاری برای این بی مایگان همیشه شیرین بوده است.